همانطور که گفته شد پسوریازیس اشکال و علائم مختلفی دارد،پسوریازیس، پوسچولر نوعی از پسوریازیس است که باعث ایجاد جوش‌های ریز چرکی به خصوص در انتهای دست‌ها میشود، پوسچولر نیز خود اشکال مختلفی دارد و معمولا نسبت به درمان مقاوم است.این بیماری در بسیاری از موارد ناخن‌ها را هم درگیر می‌کند؛ طوری که تا ۷۰ درصد از افراد طی دوران پیشرفت بیماری دچار ضایعات ناخن می‌شوند. در چنین حالتی ناخن‌ها ناصاف، قوس‌دار و شکننده شده و تغییر رنگ پیدا می‌کنند و گاهی نیز زیر آنها پوسته جمع میشود و سطح‌شان حالت سوراخ سوراخ پیدا می‌کند.نوع دیگر پسوریازیس معکوس ( Inverse psoriasis) یا پسوریازیس فلکسورال است که اغلب در گوشه‌ها، و سطوح فلکسور مانند گوش، زیر بغل، کشاله ران، ناف و ، لب، و فضاهای پیچ در پیچ وجود دارد. نوع پسوریازیس آرتروپاتیک ، مفاصل مختلف بدن را درگیر می‌کند، این نوع پسوریازیس شیوع بالایی دارد و میتواند یک یا چند مفصل را به‌طور همزمان گرفتار کند و باعث تغییر شکل آنها و تغییرات استخوانی شود. پسوریازیس آرتروپاتیک اغلب همراه با ضایعات ناخن بوده و نسبت به درمان مقاوم است، وقتی فردی با ضایعات مفصلی به پزشک مراجعه می‌کند متخصص ارتوپدی یا روماتولوژیست باید برای کنترل بیماری آن نیز به دنبال ضایعات پسوریازیس در سر یا بدن او نیز باشیم، زیرا ممکن است به آن دچار شده، اما خود متوجه نباشد.
روشهای درمانی برحسب محل ضایعه، سن و جنس فرد و شرایط بیمارمتفاوت هستند؛ برای مثال اگر فرد جوان باشد می‌توان به طور موقت از درمان‌های قوی‌تر برای او استفاده کرد و بعد درمان را به آرامی پیش برد. بهترین و ساده‌ترین راه درمان نیز استفاده از استروئید‌های موضعی (کورتون) است. فقط شیوه، مقدار و محل مصرف این دارو‌ها اهمیتی ویژه دارد و باید حتما به‌طور اختصاصی برای هر بیمار لحاظ شود. در گذشته نیز از اسید سالیسیلیک استفاده می شده ، و امروزنیز اسید سالیسیلیک همراه با کورتیکواستروئیدها استفاده می شود.
قطران ذغال سنگ به صورت محلول‌های حمام، شامپو‌ها و لوسیون‌ها؛ کرم‌ها و محصولات موضعی نرم‌کننده نیز همگی در بهبود این بیماری تاثیرگذارند، از دیگر داروهای موضعی می‌توان به ترکیبات ویتامین D. وCalcipotriolیک آنالوگ ویتامین D3 و رتینوئیدها و Dithranol (دیترانول) یا Anthralin ( آنترالین)و ترکیبات مشابهی مانند Tazaroten اشاره نمود. بعضی داروهای موضعی به بلند شدن و رفع پوسته‌های ضایعات هم کمک می‌کنند . یکی دیگر از روشهای مهار پسوریازیس، درمان با اشعه ماورای بنفش (UV) است که بر حسب نوع ضایعه می‌توان طیف‌های مختلف آن را به کار برد.
تداخلات دارویی:
Methotrexate ( متوترکسات) یک سیتواستاتیک است که تنها در بدترین نوعپسوریازیس مقاوم به سایر روشهای استفاده می شود و باید توجه داشت که مصرف همزمان متوترکسات با دسته آنتی بیوتیکها بتا لاکتام منجمله Amoxicillin (آموکسی سیلین ) میتواند با عث کاهش دفع متوترکسات شده و افزایش عوارض ناشی ازغلظت آن بخصوص ساپراس مغز استخوان وسبب بروز علائمی نظیر عفونت ، بالا رفتن دمای بدن، و بروز خونریزی گردد.
Ciklosporin (سیکلوسپورین) نیز در مقاوم ترین انواع پسوریازیس استفاده می شوداین دارو به عنوان سرکوب کننده سیستم ایمنی مانع از فعال شدن لنفوسیت های T و رونویسی سیتوکین ها می شود باید توجه داشت که مصرف همزمان سیکلوسپورین با داروهای کتوکونازول، آندروژن ها، آمیودارون، سایمتیدین، دانازول، مسددهای کانال های کلسیم، متوکلوپرامید، اریترومایسین یا استروژن ها باعث افزایش غلظت سرمی سیکلوسپورین می شود و مصرف همزمان آن با تربینافین، کوتریموکسازول، ریفامپیسین، پروبوکول، کاربامازپین، فنوباربیتال، فنی توئین که باعث کاهش غلظت سرمی سیکلوسپورین می شود توصیه نمی گردد، لذا مانیتورینگ تنظیم دوزدر این خصوص ضروری است .
مصرف همزمان سیکلوسپورین با داروهای ادرار آور نگهدارنده پتاسیم ممکن است باعث افزایش پتاسیم خون شود. مصرف همزمان سایر داروهای کاهنده سیستم ایمنی با سیکلوسپورین ممکن است خطر بروز عفونت را افزایش دهد.
گرچه علت پسوریازیس مشخص نیست و احتمالات متفاوتی منجمله عوامل ویروسی ،باکتری ؛ قارچی و یا ترکیب و تلفیق از آنها تحت شرایط خاص می تواند در بروز و یا تشدید آن نقش داشته باشد ، متأسفانه هنوز درمان قطعی برای آن پیدا نشده است ، اما عوامل تشدیدکننده آن شناخته شده هستند، با این حال می‌توان با کمک برخی درمان‌ها آن را تحت کنترل درآورد.یکی ازعوامل تشدیدکننده می تواند مصرف بعضی دارو‌ها؛ ازجمله لیتیوم و دارو هایی که برای درمان افسردگی واختلالت دوقطبی مصرف می شود ، بتابلوکر‌ها (داروهایی که برای درمان فشار خون تجویز می شود ) داروهایی که برای درمان مالاریا و حتی گاهی پنی‌سیلین وبرخیازانواع داروهای استروئیدی زمانی که دوزآنها کاهش مییابد و ی ازمانی که آنها قطع میشود، می توانند باعث تشدید پسوریازیس شوند .از دیگرمسائل تشدیدکننده پسوریازیس می توان استرس ، ،چاقی؛ تروما و ضربه، فاکتور‌های محیطی وعفونت‌ها را نام برد، عفونت گلو که در سنین پایین میتواند از راه تنفس به تمام بدن منتشر شود و نوع خاصی از ضایعات پوستی پسوریازیس را ایجاد کند، بخصوص در افراد سیگاری؛ میزان تابش آفتاب و نیز چگونگی آلودگی‌های محیط زیستمی توانند علائم پسوریازیس را نیز افزایش دهند؛ به همین دلیل نواحی آرنج و سر زانو‌ها بیشتر دچار این ضایعات می‌شوند. پس تا میتوانید از وارد شدن ضربه‌های مکرر به پوست جلوگیری کنید . اشعه آفتاب هم میتواند موثر در درمان و هم تشدیدکننده بیماری باشد.
روشهای درمانی بسیاری برای بیماری پسوریازیس وجود دارد. برخی از روشهای درمانی سرعت تولید سلول‌های جدید پوستی را کاهش می‌دهند در حالی که روشهای درمانی دیگر خارش و خشکی پوست را از بین می‌برند. یافته های جدید اخیر نشان می دهد که درمان پسوریازیس از نظر سیستمیک می تواند موثرترو مکمل درمان باشدنتیجه این پیشرفت دست یابی به داروهایبیولوژیک استکه نسبتا ایمن هستند و می توانند برای مدت طولانی مورد استفاده قرار گیرند، درمان از طریق مکانیسم ایمنی بدن باعث آن می شود که به شدت به بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کند،Alefacept ؛Efalizumab و Etanercept از جمله داروهای بیولوژیک میباشند که در حال حاضر برای درمان استفاده می شوند.